Згадка лашчыць далёкія дні.
Ціха ў лесе зьвіняць камары.
А на полі – сьляпні, авадні...
У сьпякоце гараць папары.
Я на ўзьлесьсі сядаю на пень,
Там мурашкі таўкуцца ў карчы.
Песьня, хваляй гарачай усьпень
Захапленьне маё, і крычы.
Мой запал не пагас, не патух –
Як паходню, вышэй падыму.
Чую – дзесьці сьпявае пастух,
Падпявае пастушка яму.
Згадка лашчыць далёкія дні.
Паліць сонца і джгаліць сьляпень.
Але мілы прытулак радні,
Але родная ўсюды цьвіцень.
Пугі ляск і рыканьне кароў,
I ў паветры сухім – сырадой...
Зноў каханьнем бунтуецца кроў,
Мае песьні плывуць чарадой.
|
|
